Μετά από αρκετό καιρό πέρασα σήμερα από το παλιό στέκι για καφεδάκι, αφού τα είπαμε εκεί με τα φιλαράκια και αυτά κι εκείνα, (πολιτικά, οικονομικά, κλπ) πιάσαμε την κουβέντα για την λύρα.
Πως γίνεται, τι ξύλο είναι καλύτερο, σε πόσες μέρες τελειώνει μία κατασκευή κλπ.
Να και στην παρέα ένα παιδί που δεν τον γνώριζα. Να ρε σύ, "αυτός παίζει λύρα", με λένε οι άλλοι.
Να και στην παρέα ένα παιδί που δεν τον γνώριζα. Να ρε σύ, "αυτός παίζει λύρα", με λένε οι άλλοι.
Μετά από μία πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση με τον Σταύρο, για τους καλλιτέχνες, για το πώς διδάσκουν τις νότες στα μαθήματα λύρας, για τα "ζυλάκια", τα "ζυλοκάπανα", για τα διακοσμητικά στοιχεία στην λύρα, για τους παλιούς λυράρηδες, για το κλίμα της δεκαετίας του 80 ως προς την ποντιακή μουσική για τους νέους της εποχής εκείνης και γενικώς όλα τα θέματα της ποντιακής μουσικής.
Σηκώθηκα να φύγω έχοντας αποκομίσει μεγάλη χαρά, αφού αυτό συμβαίνει πάντα όταν γνωρίζω νέα παιδιά που ασχολούνται με τόσο πάθος για την ποντιακή λύρα.
"Ποιός λυράρης σου αρέσει περισσότερο;" με ρωτάει ο Σταύρος, με τρόπο που φάνηκε ότι ήθελε να συμπληρώσει κάτι, "εεεεεεεε" κάνω να απαντήσω εγώ, και τότε μου λέει "βάρα στο Youtube Γώγος-Πατριαρχικά Τίκια, τί κάνει ο άνθρωπος!".
Ιδού λοιπόν τα Πατριαρχικά Τίκια, ένα βίντεο με πολύ ωραίες φωτογραφίες του "Πατριάρχη της Ποντιακής Λύρας".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου